SPEGLING

SPEGLING

SPEGLING

 

Det botnlause i deg nådde botnen i meg.

Kvar dag

møtte

eg

deg.

Tagale sto vi,

kjende straumar av godt

kring oss.

Kring oss...

Augo dine såg eg.

Du var,

og ikkje…

Du levde i meg

   - eg fann meg sjølv i di sjel, medan

eg leita etter mi eiga.

Tomme ord var ikkje,

berre varm hand-

 

               

 Tove Johanne With

 

Nyeste kommentarer

17.08 | 18:44

Nydelig. 💖

25.02 | 15:07

Takk, Bjørn... Pappa satte sterke spor etter seg, selv om han var en forsiktig mann.❤

25.02 | 14:37

et sterkt dikt, tove !

25.02 | 13:12

Du tante... Han va ikke ulik deg, skjønn du... Dokk hadd de samme tankan, trur eg, om det å lev og det å ta vare på...